அரசனுக்கு அறிவுரை
வரி மேல் வரி விதித்து மக்களைத் துன்புறுத்த கூடாது என்று பாண்டிய மன்னன் அறிவுடை நம்பிக்குப் புலவர் பிசிராந்தையார் அறிவுரை கூறுவதாகப் பாடிய புறநானூற்றுப் பாடல்....(184)
காய் நெல் அறுத்துக் கவளம் கொளினே;
மாநிறைவு இல்லதும், பல்நாட்கு ஆகும்;
நூறு செறு ஆயினும், தமித்துப் புக்கு உணினே,
வாய்புகு வதனினும் கால்பெரிது கெடுக்கும்;
அறிவுடை வேந்தன் நெறியறிந்து கொளினே,
கோடி யாத்து நாடு பெரிது நந்தும்;
மெல்லியன் கிழவன் ஆகி, வைகலும்
வரிசை அறியாக் கல்லென் சுற்றமொடு,
பரிவுதப எடுக்கும் பிண்டம் நச்சின்,
யானை புக்க புலம் போல,
தானும் உண்ணான், உலகமும் கெடுமே.
பாடலின் பொருள்:
ஒரு மாவிற்குக் குறைந்த நிலம் ஆயினும் அதில் விளைந்த காய்ந்த நெல்லை அறுத்துக் கவளமாகக் கொண்டால் யானைக்குப் பல நாள்களுக்கு அது உணவாகப் பயன்படும். நூறு வயல்கள் ஆயினும் யானை தனித்துச் சென்று புகுந்து உண்டால் அதன் வாயில் புகுந்த நெல்லை விட அதன் காலடியில் பட்டு அழிவது மிகுதியாகும். அறிவுடைய அரசன் தான் கொள்ளும் அரசு இறையைக் (வரியை) கொள்ளும் அளவு (மக்கள் தாங்கும் அளவு) அறிந்து கொள்ள (வரி வசூலிக்க) வேண்டும். அவ்வாறு செய்தால் அவன் நாடு கோடி பொருளை ஈட்டிக் கொடுத்துச் செழிப்படையும். வேந்தன் அறிவு குறைந்து நாள்தோறும் முறை அறியாத ஆரவாரம் உடைய சுற்றத்துடன் சேர்ந்து குடி மக்களின் அன்பு நீக்குமாறு கேட்டுப் பெரும்பொருளை விரும்பினால், அது அந்த யானை புகுந்த நிலம் போல் தானும் உண்ணப் பெறாமல் உலகமும் கெடும்.
-பாண்டியன் அறிவுடை நம்பியிடம் சென்ற பிசிராந்தையார் பாடியது.
No comments:
Post a Comment