'சந்தக் கவிதையில் சிறக்கும் கம்பன்' என்ற தலைப்பில் இலக்கிய உரை எழுதுக. அன்பும் பண்பும் குணச்சித்திரம் கொண்ட தலைவர் அவர்களே! தேர்ந்தெடுத்த பூக்கடை போன்று வரிசை தொடுத்து அமர்ந்திருக்கும் சான்றோர்களே! அறிஞர் பெருமக்களே! வணக்கம். இயற்கை கொலுவீற்றிருக்கும் காட்சியைப் பெரிய கலை நிகழ்வே நடப்பதான தோற்றமாகக் கம்பன் கவி காட்டுகிறது. தண்டலை மயில்கள் ஆட....
இவ்வுரையைத் தொடர்க!
இலக்கிய உரை
சந்தக் கவிதையில் சிறக்கும் கம்பன்
ஆன்றோர்களே, கல்வியில் சிறந்த சான்றோர்களே! உங்கள் அனைவருக்கும் என் முதற்கண் வணக்கத்தைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன். ஓர் இலக்கியம் காலத்தை வென்று வாழ்வதற்குக் காரணம் அதன் கவிதைப் பண்பு என்று கூறுவர். இலக்கியத்தின் பாடு பொருளும் நோக்கமும் காரணங்கள்தாம். என்றாலும் இவற்றையும் தாண்டிக் கவிதைப் பண்புகள் தலைமைக் காரணங்கள் ஆகின்றன. கம்பராமாயணம் காலம் கடந்து வாழ்வதற்குக் கதை மட்டுமே காரணம் அன்று. அக்கதையைச் சொன்ன விதமும் காரணம் ஆகும். கவிதைப் பண்பு சிறக்க அமைவதற்குத் தேர்ந்த சொல்லாட்சி ஒரு காரணம். இனிய ஓசை நயம் இன்னொரு காரணம். வளமான கற்பனை பிறிதொரு காரணம். கற்பனை விரியும் வருணனைகள், உவமைகள், உணர்ச்சிகள் கவிதையைச் சிறக்கச் செய்யும். செய்யுளுக்கு உரிய அணிநலன்கள் கவிதைக்கு மெருகு சேர்க்கும். இவை யாவும் கம்பரின் கவிதையில் உண்டு. எனவே தான் கம்பர் கவித்திறன் கற்றவரால் பாராட்டப் பெறுகிறது. கம்பரின் கவிப்பண்பை விளக்குவதே இப்பகுதியின் நோக்கம்.
"தண்டலை மயில்கள் ஆட ...
தாமரை விளக்கம் தாங்க..."
கார்மேகம் கண்ட மயில்கள் ஆடுவது இயற்கை. ஆனால் தாமரை மலர்கள் விளக்காக மாறியதை நீங்கள் கேள்விப்பட்டதுண்டா? செந்தாமரை மலர்களைச் சுடர்விடும் விளக்காகக் கற்பனை செய்ததோடு மட்டுமன்றி, 'மயில்களின் ஆட்டத்தை விளக்கமாகக் காண்பதற்காகவே விளக்காக மாறின' எனக் கற்பனைசெய்து கவிபாடியுள்ளார்.
'கொண்டல்கள் முழவினேங்க'
மேகங்கள் ஒன்றோடு ஒன்று மோதினால் அச்சந்தரும் இடியோசை உண்டாகும். ஆனால், மேகங்கள் மத்தளம் வாசித்தது உண்டா? அதுவும் மயில்களின் ஆட்டத்திற்கு ஏற்ப மத்தளம் வாசித்தது உண்டா? இதுவும் கற்பனையே!
'தேம்பிழி மகரயாழின் வண்டுகள் இனிது பாட'
வண்டுகள் தம் சிறகுகளை விரைவாக அடிப்பதன் மூலம் ஒருவித ரீங்கார இரைச்சல் ஏற்படும். இது இயற்கை. ஆனால், வண்டுகள் பாடியதை நீங்கள் கேட்டதுண்டா? அதுவும் இனிமையான மகரயாழினை விடவும் இனிமையாகப் பாடியது உண்டா? உண்மையில் இல்லை. ஆனால், வண்டுகள் பாடியதாக, அதுவும் மயில்களின் ஆட்டத்திற்கு ஏற்பப் பாடியதாகக் கற்பனைசெய்து கம்பர் கவி பாடியுள்ளார்.
'குவளை கண்விழித்து நோக்க'
அத்துடன் நிற்கவில்லை கம்பர். "வண்டுகள் பாட, மயில்கள் ஆட, மேகங்கள் மத்தளம் இசைக்க" என்றவர், இந்தக் காட்சியை அங்கு மலர்ந்திருக்கும் குவளை மலர்கள் கண்விழித்துப் பார்த்து ரசிப்பதாகக் கற்பனை செய்துள்ளார். அதனோடும் நிறுத்திக் கொள்ளவில்லை கம்பர். மேலும் தொடர்கிறார்...
'தெண் திரை எழினி காட்ட'
தெளிந்த நீர்நிலை, அருகில் உள்ள பொருட்களைத் தன்னுள் தெளிவாகக் காட்டும். இதுவும் இயற்கை. ஆனால், மேலே நடக்கும் காட்சிகளையெல்லாம் தெளிந்த நீரலைகள் திரைச்சீலையாய் விரிந்து காட்சிகளைக் காட்டுவதாகக் கற்பனை செய்துள்ளார்.
மற்றுமொரு பாடலில்,
'வெய்யோன் ஒளி தன் மேனியில் விரி சோதியில் மறைய'
இராமன் அழகான மேனியை உடையவன் என்பது அனைவரும் அறிந்த ஒன்று. ஆனால், இராமனின் மேனியில் இருந்து வரும் பிரகாசமான ஒளியினால், உலகுக்கெல்லாம் ஒளியூட்டும் கதிரவனின் ஒளியே கரைந்து காணாமல் போவதாகக் கற்பனை செய்து பாடியுள்ளார்.
'பொய்யோ எனும் இடையாளொடும்'
பெண்களுக்கு அழகே இடைதான். அந்த இடை, அளவில் சிறியதாக இருக்க வேண்டும். சீதைக்கு, 'இடையே இல்லை' என்னும் அளவிற்கு இடை சிறுத்து இருந்ததாகக் கவி பாடியுள்ளார்.
'மையோ மரகதமோ மறிகடலோ மழை முகிலோ'
இராமனின் மேனி அழகை வருணிக்க வந்த கம்பர், முதலில் 'மை' என்றார். 'மை' என்றால் 'நீல வண்ண மேனி' என்று பொருள். 'மை நிறம்' பார்க்கப் பார்க்க ஒரு கட்டத்தில் சலிப்பைத் தந்துவிடுமோ எனக் கருதியவர், பின்னர் மரகதம் என்றார். மரகதம் ஒளியை உள்வாங்கி பிரதிபலிக்கத்தான் செய்கிறது. அது மட்டுமல்லாமல் மரகதத்தை மலையில் இருந்துதான் வெட்டி எடுக்க வேண்டும். அதனால், மரகதத்தை விட மேலான 'நீலக்கடலே' என்றார். அதிலும் திருப்தி ஏற்படாததால், உலகோர்க்கு வாழ்வளிக்கும் 'மழைமேகம்' என்றார். அதிலும் திருப்தி ஏற்படாததால், "ஐயோ, இவன் அழகு என்பது ஓர் அழியாத அழகு" என்றார். இவ்வாறு, கீழிருந்து வரிசைப்படுத்தி வருணித்து, மேலும் வருணிக்க வார்த்தைகளே இல்லை என்று கூறி முடிப்பதாக அமையும் கவிநயம் இன்பமூட்டுகிறது.
இன்னொரு பாடலில், "உறங்குகின்ற கும்பகன்ன உங்கள் மாய வாழ்வெலாம் இறங்குகின்றது. இன்றுகாண். எழுந்திராய் எழுந்திராய். கறங்குபோல வில்பிடித்த காலதூதர் கையில் உறங்குவாய் உறங்குவாய். இனிக்கிடந்து உறங்குவாய்" என்று உறங்குகின்ற கும்பகருணனை எழுப்பும் காட்சியைக் கண்முன் கொண்டு வந்து நிறுத்துகிறார்.
மற்றுமொரு பாடலில், "கோசல நாட்டில் கொடைவள்ளல்களே இல்லை. ஏனென்றால், அங்கு வறுமை என்பதே இல்லை. படை வீரர்களின் வலிமையை அறிய முடியவில்லை. ஏனென்றால், அவர்களுக்குப் பகைவர்களே இல்லை. இவர் சொல்வது உண்மை என்று கூறுவதற்கு யாருமே இல்லை. ஏனென்றால், யாரும் பொய் சொல்வதே இல்லை. அங்கு அறியாமை என்பதே இல்லை. ஏனென்றால் மக்கள் யாவரும் கேள்வியறிவு பெற்றவர்களாக இருக்கின்றனர்" என்கிறார். எங்கள் நாட்டில் அது இருக்கிறது, இது இருக்கிறது என்று கூறி புலவர்கள் கவி பாடுவார்கள். ஆனால், கம்பரோ, "எங்கள் நாட்டில் அது இல்லாததால் இது இல்லை, இது இல்லாததால் அது இல்லை" என்று கூறுவதன் மூலமாக எல்லாம் இருக்கிறது என்று பொருள்படும்படி கவி பாடியமை ஈண்டு இன்புறத்தக்கது.
இயற்கையின் தோற்றத்தைக் காட்சிப்படுத்த விளைந்த கம்பன்
"தாதுகு சோலைதோறும் சண்பகக்காடு தோறும்
போதுஅவிழ் பொய்கை தோறும் புதுமணல் தடங்கள்தோறும்
மாதவிவேலிப் பூகவனந்தோறும் வயல்கள் தோறும்
ஓதிய உடம்புதோறும் உயிரென உலாயது அன்றே"
என்று பாடுகிறார். சரயு ஆறானது சோலைகளிலும் சண்பக் காடுகளிலும் பொய்கைகளிலும் பாக்குத்தோப்புகளிலும் புதுமணல்தடங்களிலும் வயல்வெளிகளிலும் பாய்ந்து ஓடுவது, உடம்பில் உயிர் ஓடுவதை ஒத்திருக்கிறது என்று உணர்ச்சியுடன் பாடியிருக்கிறார்.
வனவாசம் வந்த இராமன், சீதை, இலக்குவனோடு கங்கை ஆற்றைக் கடந்து செல்லும் சூழலில் அமைந்த பாடல் இது.
"ஆழ நெடுந்திரை ஆறு கடந்திவர் போவாரோ?
வேழ நெடும்படை கண்டு விலங்கிடும் வில்லாளோ?
தோழமை என்றவர் சொல்லிய சொல்ஒரு சொல்லன்றோ?
ஏழமை வேடன் இறந்திலன் என்றெனை ஏசாரோ?"
என்று குகனின் மனவோட்டத்தைப் படம் பிடித்துக் காட்டுகிறார், கம்பர். இவ்வாறு, கம்பர் பல்வேறு பாடல்களை ஓசை நயம் தோன்றப் படைத்துள்ளதைப் படித்து மகிழ முடியும். இதுவரை எனது உரையைக் கேட்டு மகிழ்ந்த உங்கள் அனைவருக்கும் எனது நன்றியைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.
-மலர் மகேந்திரன்
