குமரிக்கடல் முனையையும் வேங்கட மலை முகட்டையும் எல்லையாகக் கொண்ட தென்னவர் திருநாட்டிற்குப் புகழ் தேடித்தந்த பெருமை தகைசால் தமிழன்னையைச் சாரும். எழில் சேர் கன்னியாய் என்றும் திகழும் அவ்வன்னைக்கு, பிள்ளைத் தமிழ் பேசி, சதகம் சமைத்து, பரணி பாடி ,கலம்பகம் கண்டு, உலாவந்து, அந்தாதி கூறி, கோவை மாத்து, அணியாகப் பூட்டி, அழகூட்டி அகம்மிக மகிழ்ந்தனர் செந்நாப்புலவர்கள். இக்கருத்தைக் கருவாகக் கொண்டு 'சான்றோர் வளர்த்த தமிழ்' என்னும் தலைப்பில் கட்டுரை எழுதுக.
சான்றோர் வளர்த்த தமிழ்
முன்னுரை
தமிழ்ப்பூஞ்சோலையில் பல்லாயிரம் செடி கொடிகளில் பலகோடி வண்ண மலர்கள் மலர்கின்றன. நறுமணமும் நறுந்தேனும் தென்றலில் கரைகின்றன. தேனுண்ட வண்டு பாடி மகிழ்கின்றன; மயங்கித் தெளிகின்றன. மகரந்தச் சேர்க்கையால் புதுப்புது மலர்கள் தோன்றுகின்றன. அயராத உழைப்பால் தமிழ்ச்சோலை வளர்த்த வண்டுகளைக் காண்போம், வாரீர்.
தமிழின் எல்லை
"வடவேங்கடம் தென்குமரி ஆயிடைத் தமிழ் கூறும் நல்லுலகத்து" எனப் பனம்பாரனார் தமிழின் எல்லை சுட்டுகிறார். "தமிழ் நிலைபெற்ற தாங்கரு மரபின் மகிழ்நனை மறுகின் மதுரை" என்று சிறுபாணாற்றுப்படையும் "தமிழ்கெழு கூடல் தண்கோல் வேந்தே" என்று புறநானூறும் தமிழன்னையின் தாய்வீடு பற்றிக் குறிப்பிடுகின்றது.
எழில்சேர் கன்னி
"இனிமையும் நீர்மையும் தமிழென லாகும்" என்கிறது, பிங்கலந்தை நிகண்டு. சிலப்பதிகாரம், மணிமேகலை, சீவக சிந்தாமணி, வளையாபதி, குண்டலகேசி என்ற ஐம்பெரும் காப்பியங்களை அணிகலன்களாக அணிந்தவள், தமிழன்னை; பாலும் தேனும் போன்ற பாட்டும் தொகையும் அருந்தியவள்; நீதி நூல்களைத் தனது நெற்றியில் அணிந்தவள்; தொண்ணூற்றாறு வகைச் சிற்றிலக்கியங்களைத் துவளாமல் அணிந்தவள். புதுப்புது இலக்கிய வடிவங்களை அணிந்து கணினித் தமிழாய், கன்னித்தமிழாய் வளர்ந்து வருகிறாள்.
பிள்ளைத்தமிழ் பேசி, சதகம் சமைத்தவள்
தெய்வத்தையோ அல்லது மக்களுள் சிறந்தாரையோ குழந்தையாகப் பாவித்து பத்து பருவங்கள் அமைத்துப் பாடுவது பிள்ளைத் தமிழாகும். ஒட்டக்கூத்தரின் இரண்டாம் குலோத்துங்கன் பிள்ளைத்தமிழ் காலத்தால் முந்தியது. குமரகுருபரரின் மீனாட்சியம்மை பிள்ளைத் தமிழ், மகாவித்துவான் மீனாட்சி சுந்தரனாரின் சேக்கிழார் பிள்ளைத்தமிழ் சிறப்பு வாய்ந்தவை.
நூறு பாடல்களைக் கொண்ட நூலுக்குச் 'சதகம்' என்று பெயர். மாணிக்கவாசகரின் திருச்சதகமே முதல் சதகம் ஆகும். படிக்காசுப் புலவரின் தொண்டைமண்டல சதகம் புகழ் வாய்ந்தது.
பரணி பாடி, கலம்பகம் கண்டவள்
"ஆனை ஆயிரம் அமரிடை வென்ற மானவனுக்கு வகுப்பது பரணி". சயங்கொண்டாரின் கலிங்கத்துப்பரணியே முதல் பரணியாகும். தத்துவராயரின் மோகவதைப் பரணி, வைத்தியநாதரின் பாசவதைப் பரணி, ஒட்டக்கூத்தரின் தக்கயாகப் பரணி ஆகியவை சிறப்பு வாய்ந்தவை.
புயவகுப்பு முதலான பதினெட்டு உறுப்புகள் கொண்டு, பலவகைப் பாக்களும் கலந்து பாடுவது கலம்பகம் ஆகும். மூன்றாம் நந்திவர்மனின் நந்திக்கலம்பகமே முதல் கலம்பக நூலாகும். இரட்டையர்கள், கலம்பகம் பாடுவதில் வல்லவர்கள். இதனைக் "கண்பாய கலம்பகத்திற்கு இரட்டையர்கள்" என்னும் தொடர் விளக்கும்.
உலாவந்து, அந்தாதி கூறி, கோவை யாத்தவள்
அரசர்கள் உலா வரும்போது ஏழு பருவ மங்கையரும் கண்டு, காதல் கொண்டு, மயங்குவதாகப் பாடுவது உலாவாகும். சேரமான் பெருமாள் நாயனார் இயற்றிய 'திருக்கயிலாய ஞான உலா' காலத்தால் முற்பட்டது. ஒட்டக்கூத்தரின் 'மூவருலா' குறிப்பிடத்தக்கது.
கி.பி. ஐந்தாம் நூற்றாண்டில் அந்தாதி வகை முகிழ்த்து, மலர்ந்து, மணம் பரப்பியது. காரைக்காலம்மையாரின் அற்புதத் திருவந்தாதியே முதல் அந்தாதி. முதலாழ்வார் மூவரின் நூற்றந்தாதிகள், சேரமான் பெருமாள் நாயனாரின் பொன்வண்ணத்தந்தாதி போன்றவை குறிப்பிடத் தகுந்தவை. சிற்றிலக்கிய வகைகளில் அந்தாதி வகையே மிகுதி.
அகத்துறைக் கூற்றுகளை வரிசைப்படி கோத்துப் பாடுவது கோவை. பாண்டிக்கோவை, மாணிக்கவாசகரின் திருக்கோவை, பொய்யாமொழிப் புலவரின் தஞ்சைவாணன் கோவை ஆகியவை புகழ்பெற்றவை.
முடிவுரை
கம்பரும் கபிலரும், ஔவையும் வள்ளுவரும், ஆழ்வார்களும் நாயன்மார்களும், வீரமாமுனிவரும் உ.வே.சாமிநாதரும்,
பாரதியும் தாசனும் இன்னும் பலரும் அருந்தமிழுக்கு அருந்தொண்டு ஆற்றியுள்ளனர். சாகும்போதும் தமிழ்படித்துச் சாகவேண்டும் என்று படித்து மகிழ்ந்தனர், புலவர் பெருமக்கள். 'தமிழுக்குத் தொண்டு செய்வோன் சாவதில்லை' என்ற தாசனின் கூற்று மெய் ஆகிறது.
- மலர் மகேந்திரன்.
