தமிழ்ச் சொல்வளம்

பயிர் வகைச் சொற்கள்

• அடி வகை
• கிளை வகை
• இலை வகை
• கொழுந்து வகை
• பூவின் பல்வேறு நிலைகள்
• பிஞ்சு வகை
• குலை வகை
• கெட்டுப்போன காய்கனி வகை
• மணி வகை
• இளம் பயிர் வகை

அடி வகை

தாள் 

நெல் தாள்

கேழ்வரகு தாள்

தண்டு

கீரைத்தண்டு

வாழைத்தண்டு

கோல்

நெட்டிக் கோல் (கொழுஞ்சி வகை)

மிளகாய்ச் செடி

தூறு

குத்துச்செடி

துளசி

செம்பருத்திச் செடி

புதர்

மருதாணிச் செடி

தட்டு அல்லது தட்டை

கம்பந்தட்டை 

சோளத்தட்டை 

கழி

கரும்புக்கழி

கழை

மூங்கில் கழை

அடி

மாமரம்

புளிய மரம்

கிளைப் பிரிவுகள்

கவை

அடிமரத்தில் இருந்து பிரியும் மரத்தின் மிகப்பெரிய கிளை

கொப்பு அல்லது கொம்பு 

கவையின் பிரிவு

கிளை 

கொப்பின் பிரிவு

சினை 

கிளையின் பிரிவு

போத்து

சினையின் பிரிவு

குச்சு 

போத்தின் பிரிவு

இணுக்கு

குச்சின் பிரிவு

காய்ந்த அடியும் கிளையும் பெயர் பெறுதல்

சுள்ளி 

காய்ந்த குச்சி

விறகு 

காய்ந்த சிறு கிளை

வெங்கழி

காய்ந்த கழி

கட்டை

மரத்தின் காய்ந்த அடிப்பகுதியும், கவையும், கொப்பும்

இலை வகை

தாள்

தோகை

ஓலை

சண்டு

காய்ந்த தாளும் தோகையும்

சருகு

காய்ந்த இலை

கொழுந்து வகை

தாவரத்தின் நுனிப்பகுதிகளை குறிக்கும் சொற்கள்

துளிர் அல்லது தளிர்

(நெல், புல்)

கொழுந்து அல்லது முறி

(புளி , வேம்பு)

குருத்து

(சோளம் , கரும்பு , தென்னை,  பனை)

கொழுந்தாடை

பூவின் நிலைகள்

அரும்பு 

(பூவின் தோற்ற நிலை)

போது 

(பூ விரியத் தொடங்கும் நிலை)

மலர்

(பூவின் மலர்ந்த நிலை)

வீ 

(மரஞ்செடியினின்று பூ கீழே விழுந்த நிலை)

செம்மல்

(பூ வாடிய நிலை)

பிஞ்சு வகை

பூம் பிஞ்சு

பிஞ்சு

வடு

மூசு

கவ்வை

குரும்பை

முட்டுக் குரும்பை

இளநீர்

கருக்கல்

நுழாய்

(இளம் பாக்கு)

கச்சல்

குலை வகை

அலகு அல்லது குரல்

கதிர்

கொத்து

குலை

தாறு

சீப்பு

கெட்டுப்போன காய்கனி வகை

சூம்பல்

நுனியில் சூம்பிய காய்

சிவியல்

நுனியில் சூம்பிய கனி

சொத்தை

புழு பூச்சி அரித்த காய் அல்லது கனி

வெம்பல்

சூட்டினால் பழுத்த பிஞ்சு

அளியல்

குளுகுளுத்த பழம்

அழுகல்

குளுகுளுத்து நாறிய பழம் அல்லது காய்

சொண்டு

பதராய்ப்போன மிளகாய்

கோட்டான் காய் அல்லது கூகைக்காய்

கோட்டான் அமர்ந்ததினால் கெட்ட காய்

தேரைக்காய்

தேரை அமர்ந்த தினால் கெட்ட காய்

 அல்லிக்காய் 

தேரை அமர்ந்ததினால் கெட்ட காய்

ஒல்லிக்காய்

தென்னையில் கெட்ட காய்

பழத்தோல் வகை

தொலி

மிக மென்மையானது

தோல்

திண்ணமானது

  

   

தோடு

வன்மையானது

ஓடு

மிக வன்மையானது

குடுக்கை

சுரையின் ஓடு

மட்டை

தேங்காய் நெற்றியின் மேற்பகுதி

உமி

நெல் கம்பு முதலியவற்றின் மூடி

கொம்மை

வரகு கேழ்வரகு முதலியவற்றின் உமி

மணி வகை

கூலம் 

நெல், கம்பு முதலியன

பயறு 

கடலை 

விதை 

கத்தரி, மிளகாய் முதலியன

காழ் 

காஞ்சிரை, புளி முதலியன

முத்து

வேம்பு , ஆமணக்கு முதலியன

கொட்டை 

மா , பனை முதலியன

தேங்காய் 

முதிரை

அவரை துவரை முதலியன

இளம் பயிர் வகை 

நாற்று 

நெல் கத்தரி முதலியவற்றின் இளநிலை

கன்று 

மா புளி வாழை ஆகியவற்றின் இளநிலை

குருத்து 

வாழையின் இளநிலை

பிள்ளை

தென்னையின் இளநிலை

குட்டி

விளாவின் இளநிலை

மடலி அல்லது வடலி

பனையின் இளநிலை

பைங்கூழ்

நெல் சோளம் முதலியவற்றின் பசும் பயிர்

இதுகாறும் கூறியவற்றால் தமிழ் , சொல் வளம் உடையது என்றும் தமிழ்நாடு பொருள் வளம் உடையது என்றும் தெள்ளிதின் விளங்கும்.

ஒரு மொழி, பொது மக்களாலும் அதன் இலக்கியம், புல மக்களாலும் அமையப் பெறும்.

எத்தனையோ ஆராய்ச்சிகள் நடந்து வரும் இக்காலத்திலும் எத்தனையோ  மொழிகளிலிருந்து கடன் பெற்ற ஆங்கில மொழியிலும் இலையை குறிக்க leaf   என்ற ஒற்றைச் சொல்லே உள்ளது.

ஆங்கில மொழியிலும், வேறு பல வகைகளில் இலைகளை பாகுபாடு செய்தனரே அன்றி,  அதன் வன்மை,  மென்மை பற்றித்  தாள், இலை, தோகை, ஓலை என பாகுபாடு செய்தார் இல்லை.

இத்தகைய பாகுபாடு ஏனைய உறுப்புகளுக்கும் செய்யப்பட்டது

என்று முன்னர்க் காட்டப்பட்டது.

தமிழ்நாடு எத்தனை பொருள் வளம் உடையது என்று அதன் விளைபொருள் வகைகளை நோக்கினாலே தெரியும்.

பிற நாடுகளில் உள்ள கூலங்கள் எல்லாம் சிலவாகவும் சில்வகை பட்டனவாகவும் இருக்க,  தமிழ்நாட்டில் உள்ளவையோ பலவாகவும் கழி பலவகைப் பட்டனவாகவும் இருக்கின்றன.

எடுத்துக்காட்டாக , கோதுமை வகையை எடுத்துக் கொண்டால் வாற் கோதுமை, சம்பாக் கோதுமை, குண்டுக் கோதுமை எனச் சில வகைகளே உண்டு.

ஆனால் தமிழ்நாட்டு நெல்லிலோ

செந்நெல், வெண்ணெல், கார்நெல் என்றும் சம்பா, மட்டை, கார் என்றும் பல வகைகள் இருப்பதுடன், அவற்றுள் சம்பாவில் மட்டும் ஆவிரம் பூச்சம்பா, ஆனைக்கொம்பன் சம்பா, குண்டுச் சம்பா, குதிரைவாலிச் சம்பா, சிறுமணிச் சம்பா, சீரகச் சம்பா எனச் சம்பாவில் மட்டுமே 60 வகைகள் உள்ளன.

பழங்காலத்தில் விளைந்த அளவு பொன்னும் மணியும் முத்தும் பவளமும் இன்று விளையாவிடினும் அருமையான கூலங்களும் சிறுகூலங்களும் இன்றும் தமிழ்நாட்டில் விளைந்து வருவது கண்கூடு.

ஒரு நாட்டு வளத்திற்கு தக்கபடியே அந்நாட்டு மக்களின் அறிவு ஒழுக்கங்களும் அமைந்திருக்கும்.

நாட்டின் தனிப்பெரும் வளத்திற்குத் தக்கபடியே, பண்டைய தமிழ் மக்கள் தனிப்பெரும் நாகரீகத்தை உடையவராக இருந்திருக்கின்றனர் என்பதை அறிக.

திருந்திய மக்களை மற்ற மனிதர்களிடம் இருந்து பிரித்துக் காட்டுவது மொழியே ஆகும்.

மொழியே ஒரு நாட்டாரின்,  இனத்தாரின் நாகரீகத்தை அளந்து அறிவதற்கு சிறந்த வழியாகும்.

பொருட்களை கூர்ந்து நோக்கி நுண் பாகுபாடு செய்து அவற்றிற்கேற்ப நுண்பொருள் சொற்களும் பருப்பொருள் சொற்களும் அமைத்துக்கொள்வது மதிநுட்பமும் பண்பாடும் உடைய மக்களுக்கே இயலும்.